Recensie Home for Christmas ★★★1/2

Dé musical comeback – “I hate that word, It’s a return!” – van het jaar, daarvoor tekent Deborah De Ridder in Home for Christmas, de jongste musicalcreatie van The Singing Factory naar Scrooge van Charles Dickens.

Het hoeft niet altijd een grijze oude man te zijn die wat vrekkig alleen aan zichzelf denkt tijdens kerst, moet scenarist Wanne Synnave die tevens instond voor de liedteksten gedacht hebben, en dus mag Deborah als Carol de slechterik  - “Zelfs de Grinch is er niets mee vergeleken”  - van dienst spelen in Home for Christmas. Zij zal na het bezoek van drie geesten het kersfeest toch omarmen en zich van haar solidaire kant tonen.

Wat een semi-professionele productie als Home for Christmas zo leuk maakt, is de goesting die van de kinderen spat, hun drive om op het podium te staan. Héérlijk is het om zien wanneer ze naar de zaal kijken, op zoek naar hun ouders en met hen oogcontact maken, maar vooral ook zo vertrouwen tanken bij zij die hen altijd zullen aanmoedigen in alles wat ze doen: hun trouwste supporters. Dat er dan wel eens een noot niet helemaal zuiver doorkomt, eigen aan de stress die door hun jonge lijfjes, misschien zelfs voor het eerst giert, hoort er gewoon bij.

In Home for Christmas speelt De Ridder een burgemeester die het daklozencentrum sluit op kerstavond. Er zijn te weinig vrijwilligers beschikbaar dus zit er voor die gemeenschap niets anders op dan de avond en nacht op straat door te brengen, in de vrieskou.

Wat blijkt? Op jonge leeftijd heeft Carol haar zus Vicky verloren omdat ze het thuis niet al te breed hadden. De verwarming kon toen niet altijd op en het merendeel van het spaargeld ging dan ook naar de zus en haar gezondheidskosten. Het mocht niet baten. Vicky (neergezet door Marilou Dierickx) stierf op kerstdag.

Dat trauma heeft Carol nooit verwerkt. En toen ze niet luisterde naar haar vriendje Len die er veel warmer in zat, brak ze ook met hem. En dat terwijl ie wel wou vechten voor hun vriendschap ook al maakte zijn moeder het hem knap lastig door hem te verbieden nog met haar om te gaan omdat ze volgens haar te laag van stand was.

Carol werkte zich op uit de armoede, iets wat ze de daklozen verwijt niet of onvoldoende te willen doen. Ze ziet hen als profiteurs. De geesten van het verleden, het heden en de toekomst zullen Carol tot het inzicht moeten brengen dat ze fout bezig is, en haar bijbrengen dat het vooral nog niet te laat is om haar gedrag aan te passen wat haar assistent Liam (Bas Bossaerts) niet lukte om haar mee te geven. Het lot van de dakloze jongen Tim (Enno Bové), die zich schaamt omdat ie dakloos is en zich voordoet als een nieuwe vrijwilliger wanneer het klikt met vrijwilligster Nina (Molly Baeken), en zijn moeder Anna (Leen De Graeve) hangt immers af van de beslissing van de burgemeester.

Enkele heerlijke momenten kent Home for Christmas. Wanneer Bossaerts en De Ridder samen zingen bijvoorbeeld. Hun stemmen blenden perfect. Leuk weetje is dat Bas nog les gekregen heeft van Deborah. Of hoe het ook wat als thuiskomen aanvoelt bij die twee. Dat Deborah een bitch perfect kan neerzetten, zagen we haar al eerder bewijzen als Miss Hannigan in Annie. Als Carol staat ze er vanaf de eerste noot en bevestigt ze al in het tweede nummer van de voorstelling: ‘Niet voor mij’, lekker soulvol gebracht.

De fantastische Joke De Vos is in de rol van de Geest van het verleden ontegensprekelijk op komisch vlak dé ster van de voorstelling is. Haar timing is perfect en héérlijk is het gewoon wanneer ze Carol de mond snoert wanneer die niet wil dat ze verder zingt over haar verleden. “Excuseer. Ik heb maar 1 nummer en daar gaat niet in geknipt worden!” klinkt het in ‘Kijk terug’ kort nadat ze de diva heeft uitgehangen: “Oei. Techniek, kunnen jullie dat oplossen?” Ge-wel-dig!

En dan is er nog de meta humor wanneer het verhaal gekaderd wordt in het oorspronkelijke Dickensverhaal: “Ge kunt op dit moment zelfs naar twee musicalversies gaan.” en is er ook een knipoog naar die andere titel van Scrooge in Home for Christmas (A Christmas Carol), daarbij hintend waarom de naam van het hoofdpersonage in deze musical Carol heet.

Noteren we voor de pauze met ‘Zonder mij’, een indrukwekkende scène qua zang en spel tussen Elise Lagrou als de jonge Carol en Rocco Baeken als de jonge Len, dan gaat Synnave Greatest days-gewijs voor hét kippenvelmoment van de voorstelling in het tweede deel wanneer Lagrou, De Ridder, Dierickx en Veerle Van Ransbeeck (die laatste als de geest van de toekomstige kerst/volwassen Vicky) het gevoelige door toetsen begeleidde ‘Voor heel even’ samen met elkaar feilloos zingen.

Jens Broes’ muziek (voor de arrangementen tekende Lucas Heytens) meandert tussen swing, soul, gospel, ballads, een walsje, het klassieke dranknummer ‘Laat ons drinken’, en een behoorlijke dosis (eigen aan kerst toch ook wel) schmaltz.

Hoewel Home for Christmas voornamelijk vooral binnen de lijntjes kleurt, verrast Hannes Vandersteenes regie ons plots wanneer ie in het tweede deel voor een verrassend moderne scenografie kiest in combinatie met de choreo van Gregory Langen in het meest psychologische nummer van allemaal van de voorstelling: ‘Wie ik was’. Deborah zien we dan koud wit belicht in een over het algemeen kale scène omringd door ensembleleden die rond haar staan met verschillende spiegels. Op zo’n momenten zie je the Singing Factory scenografisch en bij uitbreiding productioneel boven zichzelf uitstijgen, en aansluiting vinden bij moderne Londense musicalproducties zoals het waanzinnig straffe Sunset Blvd. in het Savoy Theatre waardoor je dus gerust de ‘semi’ uit het woord semi-professioneel mag schrappen.

< Bert Hertogs >

Home for Christmas speelt nog tot en met 7 januari 2024 in Schouwburg Luchtbal. Meer info en speeldata: singingfactory.be